نقشه برداران دانشکده سازمان نقشه برداری کشور

مقایسه (Real Time Kinematic (RTK با (Real Time Network (RTN

در این جا تلاش می شود به اختلاف های بنیادین بین دو روش نقشه برداری با RTK و RTN پرداخته شود. در هر دو روش امکان دستیابی به دقت سه بعدی نسبی یک تا چند سانتیمتر وجود دارد و عمدهٔ اختلاف ها مربوط به افزایش سودمندی و کاهش هزینه است.

 لطفا برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید

امروزه پهپاد های نقشه برداری یا همان UAV ها می توانند بدون استفاده از نقاط کنترل زمینی (GCP) به دقت 3 cm مسطحاتی دست یابند. که این دقت راهگشای بسیاری از پروژه های نقشه برداری است . و این قابلیت تنها با بهره گیری از سیستم های تعیین موقعیت ماهواره ای (GPS) و تیلت سنج های (IMU) امکان پذیر است. که منجر به تعیین موقعیت و وضعیت دقیق سکوی عکسبرداری می شود و در نتیجه به حذف نقاط کنترل زمینی می انجامد لذا هزینه عملیات نیز کاهش می یابد.

در بخش تعیین موقعیت ماهواره ای از گیرنده های چند فرکانسه استفاده می شود .

یکی از روش ها تعیین موقعیت آنی یا (Real Time Kinematic (RTK است که همان طور از نام آن مشهود است در لحظه به مختصات دقیق گیرنده دست میابد . اما این روش مستلزم سخت افزار های جهت انتقال تصحیحات اتمسفری به پرنده و دریافت آن توسط Rover است مثل انواع رادیو مودم ها و سیستم های GSM و ...

 لطفا جهت مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید 

آموزش پیاده کردن نقطه با روش RTK به وسیله جی پی اس دوفرکانسه

 فرمت فایل : MP4

حجم فایل : 9.83 مگابایت

برای دانلود فیلم به ادامه مطلب مراجعه نمایید.

معرفی روش RTK  در برداشت با جی پی اس و دقت این روش و جزئیات دیگر

در اواسط دهه 90 سازندگان GPS روش كينماتيك آني (RTK) را ارائه نمودند كه با استفاده از آن مي توان به صورت آني به دقتهاي مورد نظر در نقشه برداري دست يافت. در این روش کاربر برای تعیین موقعیت به طور معمول نياز به يك ايستگاه مرجع در فاصله حداکثر 10 كيلومتري دارد تا بتواند به دقت سانتيمتري در تعيين موقعيت دست يابد.

از موارد استفاده از این روش میتوان به تعیین موقعیت با دقت بالا جهت سیستم های ناوبری ، راهنمایی ماشین های اتوماتیک ، هواپیماهای بدون سرنشین  ، عملیات دریایی مانند لایروبی و بروزرسانی نقشه های بزرگ مقیاس اشاره کرد.

به طور کلی RTK فرايندي است که در آن تصحيحات سيگنال GPS بصورت آني(real-time )از يک ايستگاه گيرنده مرجع با موقعيت معلوم براي يک يا چند گيرنده متحرک مخابره مي شود. بدين معنا كه با استفاده از مشاهدات كوتاه مدت امكان تعيين موقعيت دينامك (تعيين موقعيت در حال حركت بين ايستگاهها) فراهم شده و با استفاده از سيگنالهاي فاز حامل (carrier code) فورا موقعيت مكاني ايستگاه سيار باصحت سانتيمتری تعيين مي گردد.

 

در حقيقت در روش RTK با استفاده از يک گيرنده  ثابت GPS (به نام Base) که بر روي يک ايستگاه با مختصات معلوم مستقر شده است، خطاهاي مشاهدات آشکار سازي شده و از طريق يک آنتن راديويي به گيرنده هاي متحرک(Rover) ارسال مي شوند و آن گيرنده ها با اعمال تصحيحات به مشاهدات خود موقعيت دقيق محل خود را مشخص مي نمايند.